မောင်ချောနွယ်

မောင်ချောနွယ်

ျပင္သစ္ ေတာ္လွန္ေရး

ျပင္သစ္ ေတာ္လွန္ေရး


ျပင္သစ္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္မွာ ၁၈ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းကာလ ၁၇၈၉ - ၁၇၉၉ ခုႏွစ္အတြင္း ျပင္သစ္သမိုင္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ နိုင္ငံေရး၊ လူမွုေရး အေျပာင္းအလဲႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထိုေခတ္ကာလအတြင္း ျပင္သစ္နိုင္ငံတြင္ ဘုရင္ႏွင့္ ဘာသာေရး အႀကီးအကဲ ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ႀကီးစိုးသည့္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဧကရာဇ္ စနစ္မွသည္ လူတိုင္း တန္းတူ အခြင့္အေရးရွိသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းေစခဲ့သည္။

၁၇၈၉ ခုႏွစ္မွ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္အထိ ဆယ္ႏွစ္မၽွေသာကာလပတ္လုံး ျပင္သစ္တနိုင္ငံလုံးသည္ ဆူပူေသာင္းက်န္းသတ္ျဖတ္မွုမ်ားျဖင့္ ေသာေသာညံခဲ့ေလသည္။ ထိုကာလသည္ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ျဖစ္သည္။ ျပင္သစ္ဘုရင္ လူဝီ - ၁၆ ၏ လက္ထက္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးစခဲ့၍ နပိုလီယန္ဗိုနာပတ္ ပထမကြန္ဆာျဖစ္လာသည့္အခါ ေတာ္လွန္ေရးၿပီးဆုံးခဲ့သည္။ ဆိုခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ကာလ အတြင္း ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားအပါအဝင္ အေထာင္အေသာင္းမၽွေသာ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳး ၿမိဳ႕စားနယ္စားတို႔ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပၚထြက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ၾကာရွည္စြာ လူထုၾကည္ညိဳမွုကို မခံရဘဲ၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေခါင္းျဖတ္ခံ ၾကရေလသည္။

သေဘာအားျဖင့္ ဆိုရလၽွင္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခ်ိန္က ျပင္သစ္နိုင္ငံ၌ ဘုရင့္တန္ခိုးအာဏာလႊမ္းမိုးေနခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးဆုံးခ်ိန္ ၌မူ ႀကီးက်ယ္တိုးပြားလာေနေသာ လူလတ္တန္းစားလက္ထဲသို႔ အာဏာေျပာင္းသြားသည္။ ပထမ နပိုလီယန္ဘုရင္ တန္ခိုးေမွးမွိန္ သြားၿပီးေနာက္တြင္ ဗူးဗြန္မင္းဆက္မ်ား ျပန္၍နန္းစံၾကေသးေသာ္လည္း၊ ကံေကၽြးခ်စနစ္မူကား ျပင္သစ္နိုင္ငံ၌ ျပန္၍ ေခါင္းမေဖာ္ နိုင္ေတာ့ေခ်။

ျပင္သစ္ဘုရင္မ်ား တံခိုးထြားလ်က္ရွိခဲ့စဥ္က ျပင္သစ္နိုင္ငံတြင္ လူတန္းစားသုံးရပ္ရွိေနသည္။ မင္းမ်ိဳး၊ မင္းႏြယ္၊ ၿမိဳ႕စား၊ နယ္စား မွူးမတ္မ်ား၊ ေရာမကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းဝင္ သာသနာ့ဝန္ထမ္းမ်ား ျပည္သူလူထုဆင္းရဲသားမ်ား ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထိုလူတန္းစားသုံးရပ္၏ အေျခအေနသည္ မမၽွမတ ျဖစ္ေနေလသည္။

၁၈ ရာစုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းေလာက္တြင္ ျပင္သစ္ျပည္သူလူထုသည္ အလြန္ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္လ်က္ရွိၾကသည္။ ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ႀကီးေလးေသာ အခြန္အတုတ္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၾကရ၍၊ ခါးမလုံ ဝမ္းမဝ စုတ္ပဲ့ႏုံခ်ာေသာ ဘဝသို႔က်ေရာက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ ဆင္းရဲ ငတ္ျပတ္ေနသေလာက္ ျပင္သစ္ဘုရင္ႏွင့္ နယ္စားၿမိဳ႕စား မွူးမတ္တို႔က စည္းစိမ္ယစ္မူးေနၾကသည္။ ထိုမင္းေျမႇာင္ကပ္ပါး နယ္စား ၿမိဳ႕စားမွူးမတ္မ်ားႏွင့္ ေရာမကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းဝင္ဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ တနိုင္ငံလုံးရွိ ေျမယာမ်ားကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ သိမ္းပိုက္ထားေသာ္လည္း အခြန္မထမ္းၾကေခ်။ အခြင့္အေရးဟူသမၽွကား ဆင္းရဲသားမ်ား မခံစားရဘဲ၊ သူတို႔ခ်ည္းခံစားၾကသည္။ ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ထိုမိုးက်ေရႊကိုယ္တို႔ စည္းစိမ္ယစ္မူးနိုင္ေအာင္ ႀကီးေလးေသာအခြန္မ်ား ေပးေဆာင္ၾကရသည္သာမက၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖိစီးႏွိပ္စက္ျခင္းကိုလည္း ခံၾကရသည္။ ပုံစံအားျဖင့္ နယ္စားၿမိဳ႕စားတေယာက္ ေတာကစားထြက္၍၊ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ လယ္ခင္းမ်ားပ်က္စီးသြားေသာ္လည္း၊ ေလ်ာ္ေၾကးကို သူတို႔မေတာင္းနိုင္ၾကေခ်။ နယ္စားၿမိဳ႕စားမ်ားက ထိုသူတို႔အား မေတာ္တဆ ျဖစ္ေစ၊ တမင္ျဖစ္ေစ သတ္မိေစကာမူ၊ နယ္စားၿမိဳ႕စားမ်ားအား တရားစြဲဆိုနိုင္ခြင့္ လုံးဝမရွိေခ်။

ထိုသို႔ လူမွုေရးမမၽွမတ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမမၽွမတ ျဖစ္ေနသည္ကို ဘုရင္မင္းျမတ္က မၽွတလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိေခ်။ ထို႔ျပင္ ဘုရင္ မ်ားသည္ အလြန္တန္ခိုးႀကီးလိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕နိုင္ေရးအတြက္ ဂ်ာမနီႏွင့္လည္းေကာင္း၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္လည္းေကာင္း စစ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုစစ္ပြဲမ်ားတြင္ ျပင္သစ္တို႔ ရွုံးသည္သာမ်ားသည္။ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားသည္။ ျပည္သူလူထုလည္း ခါတိုင္းထက္ပို၍ မေက်မနပ္ျဖစ္လာေလသည္။ထိုကာလအတြင္း လူမွုအယူအဆသစ္မ်ား ေပၚလာ၍၊ ျပည္သူလူထုထံသို႔ တစတစ ျပန႔္ပြားသြားေလသည္။ လူထုအား အယူအဆသစ္မ်ားျဖင့္အသိဉာဏ္ဖြင့္ေပးၾကေသာ ပညာရွိစာေရးဆရာႀကီးမ်ားမွာ ေဗာ္လတဲယား၊ မြန္တက္စက်ဴး၊ ႐ူးဆိုး စသည္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ အသိဉာဏ္ဖြင့္ေပးမွုေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟူသည္ မိုးက်ေရႊကိုယ္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ နိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ျပည္သူလူထုသည္လည္း ပါဝင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း သိျမင္လာၾကသည္။ သူတို႔၏ နိမ့္က်ႏုံခ်ာေသာအျဖစ္ကိုလည္း ဆင္ျခင္မိလာၾကသည္။

လူဝီ ၁၄ သည္ စည္းစိမ္ခံရန္ အလြန္အသုံးအျဖဳန္းမ်ားသည္။ မိမိတန္ခိုးအာဏာႀကီးမားရန္ စစ္ပြဲမ်ားတိုက္ခိုက္ေစသျဖင့္ ဘ႑ာေငြမ်ားစြာ ကုန္က်သည္။ လူဝီ - ၁၅ နန္းတက္လာျပန္ေသာ္၊ ထိုဘုရင္သည္ အရည္အခ်င္း ညံ့ဖ်င္းကာ၊ ပ်င္းရိၿပီးလၽွင္ အသုံးအျဖဳန္းႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုသည္ ဘုရင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ရြံမုန္းလာေလသည္။ ယင္းသို႔ မေက်နပ္မွုမ်ားသည္ အေငြ႕တလူလူႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာ ယမ္းအိုးႀကီးႏွင့္ တူေနသည္။ ထိုယမ္းအိုးႀကီးသည္ လူဝီ - ၁၆ လက္ထက္တြင္ ေပါက္ကြဲေလေတာ့သည္။ လူဝီဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားမာရီအန္တြာနတ္တို႔သည္ စည္းစိမ္ႀကီးစြာခံစား၍ နိုင္ငံ၏ဘ႑ာကို သုံးျဖဳန္းၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္နိုင္ငံမွာ ေႂကြးပတ္လည္ ဝိုင္းေနသည္။ ၁၇၈၈ ခုႏွစ္တြင္ လူဝီသည္ ေငြေၾကးအပူတျပင္းလိုအပ္ေနသျဖင့္ အခြန္တိုး၍ ေကာက္ခံရန္ စတိတ္ဂ်င္နရယ္ (အင္စတိတ္ ဂ်င္နရယ္) ေခၚ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးႀကီးကို ေခၚရေလေတာ့သည္။

၁၇၈၉ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ထိုလႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးကို ဗာေဆးၿမိဳ႕၌ က်င္းပရာ၊ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳး ၿမိဳ႕စားနယ္စားမ်ား၊ သာသနာ့ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ဆင္းရဲသားျပည္သူလူထုတို႔၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထု၏ ကိုယ္စားလွယ္တို႔သည္ အခြန္သစ္ ေကာက္ခံေရးကို လက္မခံသည့္ျပင္၊ လူမွုေရး မမၽွတမွု၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မမၽွတမွုတို႔ကို ျပဳျပင္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုၾကသည္။ ထိုအခါ လူတန္းစားႏွစ္ရပ္၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကန႔္ကြက္သည္။ လူဝီဘုရင္ကလည္း မိမိ၏ စစ္တပ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူထုကိုယ္စားလွယ္တို႔သည္ လႊတ္ေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ၾကၿပီးလၽွင္ အနီးရွိ တင္းနစ္ကစားကြင္း တခုတြင္ စု႐ုံးစည္းေဝးၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔သာလၽွင္ ျပင္သစ္နိုင္ငံ၏ တရားဝင္အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ျဖစ္သည္ဟု ေက်ညာသည္။ ျပင္သစ္နိုင္ငံအတြက္ အေျခခံဥပေဒ အသစ္တရပ္ေရးဆြဲ၍ မၿပီးမခ်င္းထိုလႊတ္ေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္းမျပဳရန္လည္း သစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳၾကသည္။ အျခားလူတန္းစား ႏွစ္ရပ္မွ အျမင္မွန္ရေသာ အခ်ိဳ႕ကိုယ္စားလွယ္တို႔ကလည္း ေနာင္အခါ တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဟုတြင္သည့္ ျပည္သူလူထုကိုယ္စားလွယ္စုႏွင့္ လာ၍ ပူးေပါင္းသည္။ ဤသို႔ စတိတ္ဂ်င္နရယ္ လႊတ္ေတာ္ကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ တစင္ေထာင္သည္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္ လူဝီဘုရင္သည္ အသိအမွတ္ ျပဳရေလသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူသည္အၾကမ္းဖက္၍ ႏွိမ္နင္းရန္သာ ႀကိဳးစားေနခဲ့ေသးသည္။ သူသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဇက္နက္ကာကို ျဖဳတ္ပစ္၍ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းရန္လည္း ႀကံရြယ္ခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါရစ္ၿမိဳ႕ေတာ္လူထုသည္ အုပ္မနိုင္ထိန္းမရျဖစ္လာကာ လက္နက္မ်ား ရရွိရန္အတြက္ ဗက္စတီးေခၚ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးကို ဇူလွိုင္လ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ထိုအခါမွစ၍ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ စနစ္ကို ေတာ္လွန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး စတင္ခဲ့ေလသည္။

ဗက္စတီးက်ဆုံးၿပီးေနာက္ ပါရီၿမိဳ႕ႏွင့္ ျပင္သစ္နိုင္ငံ အရပ္ရပ္တြင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား ႀကီးစိုးလာေလသည္။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္တြင္ စည္းမ်ဥ္းအုပ္ ဘုရင့္ပါတီ၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ပါတီႏွင့္ သမတပါတီဟူ၍ နိုင္ငံေရးပါတီ သုံးခုရွိသည္။ စည္းမ်ဥ္းအုပ္ဘုရင့္ပါတီက အင္အားမ်ားသျဖင့္ ၁၇၉၁ ခုႏွစ္တြင္ စည္းမ်ဥ္းအုပ္ဘုရင္စနစ္အစိုးရကို ထူေထာင္လိုက္သည္။ မွူးမတ္မ်ား၊ နယ္စားၿမိဳ႕စားမ်ားတို႔သည္လည္း မိမိတို႔ အခြင့္အေရးစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား စြန႔္လႊတ္ရသည္။ ကံေကၽြးခ်စနစ္ကို လႊတ္ေတာ္က ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ လူတိုင္းအမတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၌ မဲဆႏၵေပးနိုင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာေရးသားေျပာဆိုခြင့္၊ မိမိပစၥည္းအင္အားအလိုက္ အခြန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္မ်ားကို ရရွိေစသည္။ လူဟူသမၽွ လြတ္လပ္စြာေနထိုင္မွုရွိရမည္။ အခြင့္အေရးတန္းတူရွိရမည္။ ခ်စ္ခင္မၽွတမွုရွိရမည္ ဟူေသာ ျပင္သစ္နိုင္ငံအစိုးရသစ္၏ ဝါဒကိုလည္း ေက်ညာသည္။

ထိုေက်ညာခ်က္ကို သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားက မလိုလားေခ်။ လူဝီဘုရင္သည္ အစိုးရသစ္၏ လက္ေအာက္ဝယ္ အက်ဥ္းသမားသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒကို လိုက္နာရန္ ကတိျပဳေသာ္လည္း ျပင္သစ္၏ ရန္သူနိုင္ငံမ်ားႏွင့္ လၽွို႔ဝွက္စြာ ဆက္သြယ္သည္။ လူဝီသည္ မိဖုရား၊ သားေတာ္သမီးေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးရန္ ႀကိဳးစားရာျပန္လည္ ဖမ္းမိသြားသည္။ ထိုအခါ လူဝီဘုရင့္အေပၚ သကၤာမကင္းျဖစ္ေနသူမ်ားသည္ ပို၍ အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့လာၾကေလသည္။

ဤ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားတြင္ ဘုရင့္ဂိုဏ္ႏွင့္ သမၼတဂိုဏ္းဟူ၍ ႏွစ္ဂိုဏ္းကြဲလာသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သမၼတဂိုဏ္းသည္ လူထု၏ေထာက္ခံမွုကို ရရွိသည္။ ၁၇၉၂ ခုႏွစ္တြင္ သမၼတပါတီက ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျပည္သူလူထုကိုယ္စားလွယ္ မ်ားသည္ ညီလာခံတရပ္ကို က်င္းပသည္။ ထိုကိုယ္စားလွယ္မ်ား ညီလာခံမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ စည္းမ်ဥ္းအုပ္ ဘုရင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ဖ်က္သိမ္း၍ သမၼတအစိုးရစနစ္ကို ထူေထာင္သည္။ ၁၇၉၃ ခုႏွစ္တြင္ လူဝီဘုရင္အား ကြပ္မ်က္လိုက္ေလသည္။

စည္းမ်ဥ္းအုပ္ဘုရင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေသာ္လည္း ျပင္သစ္နိုင္ငံ၏ အေျခအေနမွာ တေန႔တျခား ဆိုးရြားလာခဲ့သည္။ ဘုန္းႀကီးႏွင့္ ကက္သလစ္ဂိုဏ္းဝင္တို႔သည္ အယူဝါဒခ်ဳပ္ခ်ယ္မွုမ်ားေၾကာင့္ အစိုးရသစ္ကို ဆက္လက္အားမေပးေတာ့ေခ်။ ကုန္သည္မ်ား ကလည္း အစိုးရက စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ထုတ္ေဝေနသျဖင့္ တန္ဖိုးမရွိ ျဖစ္လာေသာ ေငြစကၠဴမ်ားေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္လာၾကသည္။ ဘုရင့္ဂိုဏ္းသားမ်ားကလည္း အခ်ိဳ႕နယ္မ်ား၌ ပုန္ကန္ထႂကြလၽွက္ရွိၾကသည္။ ဤသို႔ တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ရွိစဥ္ ဥေရာပဘုရင္မ်ားကလည္းမိမိတို႔ နိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ အလားတူအေရးေတာ္ပုံမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကို စိုးရိမ္ၾကသျဖင့္ ျပင္သစ္အစိုးရကို ေခ်မွုန္းပစ္လိုၾကသည္။ မၾကာမီ ဩစႀတီးယား၊ ပရပ္ရွားႏွင့္ အဂၤလန္တို႔သည္ ျပင္သစ္ကို ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္လၽွက္ ရွိၾကေတာ့သည္။

ျပင္သစ္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ဤသို႔ျပည္တြင္းျပည္ပ ေဘးရန္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုးလ်က္ရွိသျဖင့္ သူတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကို ေခတၱ စြန႔္လႊတ္ၿပီးလၽွင္ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးေကာ္မတီေခၚ အဖြဲ႕အား အာဏာကုန္လႊဲအပ္လိုက္သည္။ ထိုေကာ္မတီသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒကို အေရးမထားဘဲ တိုင္းျပည္ကို အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေလေတာ့သည္။ ေကာ္မတီကို ဦးစီးေခါင္းေဆာင္သူမ်ားမွာ ဒန္တြန္၊ မာရတ္ ေရာဗက္စပ်ဲတို႔ ျဖစ္ၾကရာ သူတို႔ႀကီးစိုးစဥ္ကာလက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မွုမ်ားမွာ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္း၌ အမဲကြက္ႀကီးထင္းလ်က္က်န္ခဲ့ေပသည္။ ဘုရင့္ဂိုဏ္းသားမ်ားကို ဖမ္းဆီးသုတ္သင္ရာ အျပစ္ကင္းသူမ်ားစြာတို႔လည္း မသကၤာမွုျဖင့္ ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံၾကရေလသည္။ ထိုအတြင္း သမၼတပါတီအတြင္း၌ပင္ ႏွစ္ဂိုဏ္းကြဲလာျပန္သည္။ တဂိုဏ္းမွာ သမၼတနိုင္ငံ၏ ရန္သူဟူသမၽွကို ရက္ရက္ စက္စက္ သုတ္သင္ႏွိမ္နင္း၍ ဂ်ကၠဗင္းဂိုဏ္းဟုေခၚသည္။ အျခားတဂိုဏ္းမွာ အသတ္အျဖတ္ေလၽွာ့ေစလိုေသာ ဂိုဏ္းျဖစ္၍ ဇီရြန္း ဟုေခၚသည္။ သမၼတအစိုးရတြင္ ဂ်ကၠဗင္းဂိုဏ္းက ဩဇာလႊမ္းမိုး၍ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဇီရြန္းဂိုဏ္းသားမ်ားကိုပါ ႏွိမ္ႏွင္း သတ္ျဖတ္ေလသည္။ သမၼတအစိုးရသည္ ျပည္တြင္းျပည္ပရန္သူမ်ားကို မညႇာမတာႏွိပ္ကြပ္သည္။ ပရပ္ရွားႏွင့္ ဩစႀတီးယား စစ္တပ္မ်ား၏ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားမွုကိုလည္း တြန္းလွန္ခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပရန္မ်ား ကင္းရွင္းလာေသာအခါ လူထုသည္ သတ္ျဖတ္မွုမ်ားကို ညည္းေငြ႕လာၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တရားလက္လြတ္ျပဳက်င့္ေနေသာ ေရာဗက္စပ်ဲႏွင့္ အျခားတယူသန္သမားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ပစ္ၾကသည္။ ေရာဗက္စပ်ဲကို စီရင္ၿပီးေနာက္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ညီလာခံက ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ေရးဆြဲ၍ အစိုးရ အဖြဲ႕သစ္တခု ဖြဲ႕စည္းျပန္သည္။ ထိုအစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးငါးဦးပါဝင္၍ ငါးဦးအစိုးရအဖြဲ႕ဟု ေခၚသည္။ ငါးဦးအစိုးရအဖြဲ႕၏ လက္ေအာက္ခံ ျပင္သစ္တပ္မ်ားသည္ နိုင္ငံေတာ္ကို ထိပါးေနေသာအဂၤလန္၊ စပိန္၊ ေဟာ္လန္၊ ဆာဒင္းနီးယား နိုင္ငံတို႔ကို တြန္းလွန္ေအာင္ျမင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ျပည္တြင္းေရးကား ရွုပ္ေထြးလၽွက္ပင္။ နိုင္ငံေရးဂိုဏ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကလည္း ေႏွာင့္ယွက္ၾကသည္။ ငါးဦးအစိုးရကလည္း ေဖာက္ျပန္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုက္ပြဲတိုင္း၌ အနိုင္ရေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နပိုလီယန္သည္ ေက်ာ္ၾကားသည္။ နပိုလီယန္သည္ အီဂ်စ္နိုင္ငံတြင္ စစ္ေရးဆင္ေနခိုက္ ျပင္သစ္တြင္ ငါးဦးအစိုးရအဖြဲ႕အား ျဖဳတ္ခ်ရန္ ႀကံစည္မွုမ်ား ေပၚေပါက္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕က သမၼတအစိုးရမ်ိဳး ျပန္တင္လိုသည္။ အခ်ိဳ႕က မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္တဦးအား နန္းတင္လိုသည္။ ယင္းသို႔အေျခအေန ရွုပ္ေထြးေနျခင္းသည္ အႀကံႀကီးလွေသာ နပိုလီယန္အတြက္ အခ်က္ေကာင္းျဖစ္သည္။ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္တြင္ နပိုလီယန္သည္ ျပင္သစ္သို႔ ႐ုတ္တရက္ျပန္လာၿပီးလၽွင္ လက္႐ုံးအားကိုးျဖင့္ ငါးဦးအစိုးရအဖြဲ႕ကို ျဖဳတ္ခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြန္ဆာေခၚဝန္ႀကီးသုံးဦးပါဝင္ေသာ အစိုးရကို ဖြဲ႕သည္။ ကြန္ဆာသုံးဦးအနက္ နပိုလီယန္က ပထမကြန္ဆာ အျဖစ္ကိုယူသည္။ နိုင္ငံေရးအာဏာလုမွုမ်ားကို ၿငီးေငြ႕ေနေသာ ျပည္သူလူထုကလည္း နပိုလီယန္ကို ေထာက္ခံသည္။ ထိုေနာက္ နပိုလီယန္သည္ တစတစ အာဏာရွင္ပမာ စိုးမိုးလာ၍ ၁၈၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္အင္ပိုင္ယာ၏ ဧကရာဇ္ဘြဲ႕ကို ခံယူေလေတာ့သည္။ ျပည္သူလူထု၏ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္သည္ အလြန္က်ဆင္းေနခဲ့သည္ျဖစ္ရာ နပိုလီယန္၏ လက္ထက္တြင္ ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ၾကေတာ့ေခ်။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလသည္ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရေလသည္။ ။

Original Link:

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%9E%E1%80%85%E1%80%BA_%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA%E1%80%9C%E1%80%BE%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%B8

အစိတ္သား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ထံုးစံရွိတ့ဲ ဟာၾကီးေတြ

စစ္အာဏာရွင္ ကိုတိုက္ထုတ္ျပီးရင္၊ အစိတ္သားထြက္သြားရင္ ျပီးၿပီတို႔။ ေတာ္လွန္ေရး ပန္းတိုင္ ေရာက္ၿပီတို႔။ ျပႆနာ ေတြရွင္းၿပီ တို႔ ေျပာေနသံေတြ ၾကားရရင္ စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိတယ္။ က်ေနာ့္အထင္က ျပႆနာ ေတြက အဲဒီေတာ့ က်မွ စေျဖရွင္းရမွာ။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက ျပည္ေထာင္စုခြဲထြက္ေရး ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားခ်င္း မုန္းတီးမႈေတြ၊ ၀ါဒအစြန္းေရာက္မႈေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ သစၥာမရွိမႈေတြ ဟာ တစ္ခါတည္း တြဲပါလာခဲ့တာ။

ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ နဲ႔ စခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါ။

ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ထဲက ပြင့္ထြက္ေတာ့မယ့္ ကြဲထြက္ေတာ့မယ့္ ျပႆနာေပါင္း တစ္ေသာင္းေလာက္ကို စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုတာနဲ႔ ဖံုးဖိအစားထိုးထားတာ။

အဲဒီ ဖံုးဖိထားတဲ့ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို ျပန္ဖယ္ခြာလိုက္မယ္ဆိုရင္ မူလ ျပႆနာေတြ ျပန္ေပၚလာမယ္။

ဖက္ဒရယ္ ျပႆနာ၊ အာဏာခြဲေ၀မႈ ျပႆနာ၊ လူမ်ဳိးစု ျပႆနာ၊ သမိုင္းရန္ေၾကြး။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ရွင္းၾကဖို႔ အသင့္ျပင္ထားပါ။ အဲဒါေတြက မူလလက္ေဟာင္း ႏိုင္ငံတည္စ ျပႆနာေတြ။

အခုဆိုရင္ကို ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာကို တိုင္းရင္းသားအခ်ဳိ႔ေတြရဲ႕ ဗမာ မုန္းတီးေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ေတြ႔လာေနရၿပီ။

သူတို႔ဟာ ဗမာ ဒီမိုသမားေတြလို စစ္အစိုးရဆိုတာကို အဓိက ေဇာင္းတည္ တိုက္ခိုက္ ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ခုခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ ေျဖရွင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မယ့္ ႏွစ္ ရာဂဏန္းက သမိုင္းရန္ေၾကြးေတြကို ျပန္ဆြျပထားၾကတယ္။

ပြင့္လင္းလာတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔အတူ တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြထဲမွာလည္း ႏိုင္ငံတာကာ ဆက္စပ္မႈအားေကာင္းတဲ့ အီလစ္ အလႊာေတြ သိသိသာသာ ျဖစ္ထြန္းလာတယ္။ တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အေရြ႔ကို အဲဒီအလႊာက လူေတြ ဦးေဆာင္ေရႊ႔လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆရတယ္။ အဲဒီ အလႊာထဲက အခ်ဳိ႔ေသာ သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အုပ္စု အင္အား ေတာင့္လာေစဖို႔ ပေဒသရာဇ္စစ္ပြဲ သမိုင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဗမာ မုန္းတီးေရးကို ဦးတည္လိမ့္မယ္။ သို႔မဟုတ္ အဲသလို ဦးတည္လာတာေတြကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔လာေနရတယ္။

စစ္တပ္ဟာ အင္အားေတာင့္တင္းၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ လူ႔အခြင့္ေရးေရခ်ိန္နဲ႔ မီဒီယာ ပ်ံ႔ႏံွ႔မႈနႈန္း ျမင့္တက္လာတဲ့ အခုလို ကာလမ်ဳိးမွာ ခြဲထြက္ေရး တိုင္းရင္းသားသူပုန္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတိုင္း အခက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႔ေတြ ရွိလာတယ္။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အခရာ က်တဲ့ ေခတ္ဟာ သိပ္မၾကာခင္ကို ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုေနမလဲ ဘယ္လိုေျဖရွင္းၾကမလဲ ဆိုတာ က်ေနာ့္ကေတာ့ (သာမန္လူဆိုေတာ့) ေန႔ဖို႔ ညစာ ရုန္းကန္ရွာေဖြစားရင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္ လို႕ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။

အခု လတ္တေလာမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ Islamic vs Non-Islamic မ်ား အဓိကရုဏ္းေတြဟာ အခ်ဳိ႔လူေတြ စိုးရိမ္သလို တိုင္းျပည္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္သြားေစမယ့္ အႏၱရာယ္ မရွိဘူး။
ဒါဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတဲ့ အေရးခင္းမ်ဳိးသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို အေရးခင္းမ်ဳိးကေန တိုင္းျပည္ေနာက္ျပန္လွည့္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ ကမာၻမွာေရာ ျမန္မာမွာေရာ ထံုးစံမရွိဘူး။

ဒါေပမယ့္ ထံုးစံ ရွိတဲ့ ဟာၾကီးေတြ အခု လာေနၾကၿပီ။

ဗမာအုပ္စုေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး အဓိက က်ေနတယ္။ အရင္တုန္းက ဗမာခ်င္းစကြဲရာကေန တိုင္းရင္းသား မ်ားစြာပါ အကြဲ ေတြ ျဖစ္လာၿပီး ထိိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။

အရင္တုန္းကေတာ့ စကြဲတဲ့ ဗမာ အကြဲက ဗကပ နဲ႕ ဗကပ မဟုတ္တဲ့ အုပ္စု၊

အခုကြဲေနၾကတာက ဘာလဲ . . .

အခု ဖတ္ေနတဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ကို ခဏမ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ေလတစ္ခ်က္ရႈၾကည့္ေတာ့

ေသခ်ာတယ္၊ အႏၱရာယ္ ရနံ႔ တစ္ခ်ဳိ႔ကို ရလိုက္တယ္ . .

ဘုရား ဘုရား

----------------------------------------------------------------------------------------

ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ 

https://www.facebook.com/koonzaw.anyarmyay/posts/227991550689023 

၀န္ခံပါတယ္ကြာ

၀န္ခံပါတယ္ကြာ။

ငါတို႔က ဟုတ္ပါတယ္။
အမ်ဳိးသားေရးမႈိုင္း မိေနပါတယ္။
ဒီေျမ၊ ဒီေရ၊ ဒီတိုင္းျပည္

ကမာၻ႔လူလည္ေတြနဲ႔ တန္းတူယွဥ္ဖို႔
ဒီတိုင္းရင္းသားညီအကိုေတြမွာ
အေျခေနေတြလိုေသးတယ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔
(အခ်ိန္တစ္ခုထိပဲ ျဖစ္ျဖစ္)
ဥပေဒ အရ ကာဗာေပးေစခ်င္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ငါတို႔ရွိခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြရြတ္ျပလို႔
( ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ တကယ္မက်င့္သံုး)
ငါတို႔ကို မွားတယ္ဆိုလဲ
ငါတို႔ ေခါင္းငံု႔ခံပါ့မယ္။

တခုေတာ့ ေျပာပါရေစကြာ

ဒီထမိန္တထည္အတြက္နဲ႔
ငါတို႔ကို ကက္ကက္လန္ရန္ေတြ႔ေနၾကတာ

အ . . .သဲ . . . နာ . . . တယ္။

ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ၾကိတ္မွိတ္ ေနပါ့မယ္။

ငါတို႔ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးထဲ

မင္းတို႔လည္း ပါလို႔။
---------------------------------------------

ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ

ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=230466910441487&set=pb.100004345385536.-2207520000.1382092657.&type=3&src=https%3A%2F%2Ffbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net%2Fhphotos-ak-prn2%2F1236428_230466910441487_493692194_n.jpg&size=900%2C600

ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား
**************

""မင္းပါးတျခမ္း လံုး ေယာင္ကိုင္းေနၿပီမဟုတ္လား။ ဒီအတိုင္းသာဆိုုိရင္ သိပ္မၾကာခင္မွာ မင့္ သြားေတြ အကုန္ ကၽြတ္ထြက္ သြားႏိုင္တယ္ ""

""ဘာ""

အေပၚက စာေတြ ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္ လက္သီးနဲ႔ အထိုးခံထားရတယ္လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း သြား ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းဆက္ေနတာပါ။

မိုးမိၿပီး အပူတက္ သလိုလို ျဖစ္ရာကေန ခုေတာ့ ပါးတျခမ္း ေယာင္ေနတာ။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အဲ့ဘက္က သြားဖံုးေတြကလဲ ၾကြသလိုလို ရိသလိုလို။

'' မင္းက ကြမ္းစားတာ မ်ားခဲ့ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ သြားတိုက္တိုက္ ကြမ္းဂ်ဳိး အခ်ဳိ႔ရွိေနတယ္။ ဘက္တီးရိးယားေတြ ေပါက္ပြားလို႔ ေကာင္းတယ္။ ပါးေယာင္လာတာက ခံတြင္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ဘက္တီးရီးယားေတြက နီးစပ္ရာ အေရျပားထဲကို ျပန္႔သြားတာ။ ငါ ေဆးအညႊန္းေျပာလိုက္မယ္။ ၀ယ္ေသာက္ေပါ့ "

သူက ေသာက္ရမည့္ ေဆးေတြကို ေျပာျပသည္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မသက္မသာ။

သူက ျဖတ္ဖို႔ အရမ္းမေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္ ကြမ္းယာ ျဖတ္မွ ရေတာ့မည္ ဆိုတာ သတိထားမိသည္။ ဟိုတစ္ေန႔တုန္းကလည္း ေဖ့ဘုတ္ ေပၚမွာ ကြမ္းအ၀ါးမ်ားသျဖင့္ ပါးေစာင္ႀကီး တစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားေသာ ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ႔လိုက္ရေသးသည္။ ကိုယ့္ပါးေစာင္ အေရျပားကို ေယာင္ယမ္း စမ္းၾကည့္မိေတာ့........... ဟမ္ !!!!!! နဲနဲ ပါးလာေနသလို။
--------------------------------------------------------------------------------------

အဲသည္ညက ေဆး၀ယ္ေသာက္ပီး အိပ္သည္။ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္သည္။
အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္ ပါးေစာင္ႀကီး ပြင့္ေနတာတဲ့။
ခက္တာက သိပ္မနာတဲ့ အျပင္ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ လမ္းထိပ္ေတာင္ အေၾကာ္စားထြက္ေနသတဲ့။ Min Thet ဆိုတဲ့အေကာင္က မင္းက ပါးစပ္ႏွစ္ေပါက္ ျဖစ္ေနေတာ့ အခုလို ၀ိုင္းစား ၾကရတဲ့ အခါမ်ဳိးက်ေတာ့ ဇယား ပိုကိုက္မကြ လို႔ေတာ့ တြက္ခ်က္ျပေလရဲ႕။

က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားပီး အဲ့ေကာင္ကို အေၾကာ္ခြက္နဲ႔ လွမ္းထုမလို႔ အလုပ္မွာပဲ ႏိုးလာတယ္။ အံမယ္ေလး ရင္ေတြ တုန္လိုက္ထွာ။
-------------------------------------------------------------------------------------------

ကြမ္းယာ ျဖတ္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္လွပါတယ္။ ခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကြမ္းယာအေပၚမွာ ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္က ငယ္ခ်စ္ဦးထက္ကို ပိုေနသလိုလို ။

ငယ္ငယ္တုန္းက ေရခပ္သြားရင္းနဲ႔ ရြာ ေတာင္ပိုင္းက ေဒၚမာသီ ကြမ္းယာ ဆိုင္မွာ အစိမ့္ေလးတက်ပ္ ဖိုးေလာက္ မွာစားေနက် . . .။ တက်ပ္ဖိုး ဗ်ဳိး လို႔ မွာလိုက္ရင္ . . နံသာပုရည္၊ စမံုစပါး နဲ႔ တျခားခ်ဳိခ်ဳိေမႊးေမႊး ေတြ အစံုထည့္ထားတဲ့ ကြမ္းယာ ငါးယာရတယ္။ ၀ါးလိုက္ရင္ ဆိမ့္ေမႊးလို႔။ ကြမ္းေသြးေလးမ်ား ပ်စ္ ခနဲ ေထြးလိုက္ရင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက နီရဲလို႔။

ဟိ . . . ဒါကို အဟုတ္ထင္ခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီတုန္းက နီးစပ္ရာ ၿမိဳ႔ျပနဲ႔လည္း လမ္းပန္းဆက္ဆံေရးခက္ခဲေတာ့ တျခား လြယ္လြယ္ကူကူ ကေလးသေရစာ ဟုတ္တိပတ္တိ မရွိခဲ့တာလည္း ပါမေပ့ါေလ။

ကြမ္းယာထဲကို ပထမဆံုးေဆးထည့္ ၀ါးခဲ့တာက မွတ္မွတ္ရရေတာ့ (၇) တန္းေလာက္ ထင္တာပဲ။
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ငတိုး ဆိုတဲ့ေကာင္က သူ ၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ျပန္မၾကိဳက္ဘဲ ရြာအေရွ႔ပိုင္းက ငဟန္ တို႔ နဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေျပာေနတာ ေတြ႔ခဲ့တာနဲ႔ သူ႔အသဲကြဲသြားတယ္ ဆိုပဲ။

(တကယ္တမ္းေတာ့ ငတိုးႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာကလည္း ေကာင္မေလးကသိတာမဟုတ္၊ သူ႔ဟာသူ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ )

အဲဒါ သူ အသဲ ကြဲလို႔ ကြမ္းယာ ထဲ ေဆးထည့္၀ါးမယ္၊ မင္း ေရာ ပါမလား လို႔ ေမးတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကိုယ္က စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာပီ။ ဒါေပမယ့္ သူက ေခၚေတာ့ (သစၥာရွိ သူငယ္ခ်င္း ေသအတူ ရွင္မကြာ ရဲေဘာ္လိုလို ပံုစံ နဲ႕ )လုပ္ၾကတာေပါ့ေလ ဆိုပီး ကြမ္းယာ ဆိုင္ကို ခ်ီတက္ၾကတယ္။

ကြမ္းယာဆိုင္က ကိုယ့္ဆိုရင္ ေဆးထည့္မေပးမွာ စိုးလို႔ လူၾကီးေတြက မွာလိုက္တာပါ ဆိုပီး ေဆးထည့္ခိုင္းတယ္။

အံမယ္ေလး ေလး.. တကယ္တမ္းကြမ္းယာမူးေတာ့ မလြယ္ပါလားးးးးးး။ ေခါင္းစိုက္ေနရပီး ေအာေခါင္ေတြပူ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္နဲ႔။
အသဲကြဲတဲ့ ငတိုး လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သရည္ေတြ တမွ်ားမွ်ားနဲ႔ . . အသဲကြဲတာေတာ့ ေပ်ာက္သြားထင္ပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေမးေတြ ခုိက္ခိုက္ တုန္ေနတယ္။
-------------------------------------------------------------------------

ေအးေလ . . . ဒီလို အရြယ္ကတည္းက စြဲလာတဲ့ ကြမ္းယာ အသက္ေဘးကို စိုးရိမ္လာလို႔ ရင္နာနာနဲ႔ က်ေနာ္ တံုးတိတိ ျဖတ္ပလိုက္ရတယ္။
----------------------------------------------------------------------

ဒီလိုနဲ႔ ေလးလ ေလာက္ၾကာေတာ့

ေဟ့ေကာင္ ကြမ္းယာ ၀ါးဦးမလားးးး

အသံလာလို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ INGO တစ္ခု ထဲမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း။

ဒီေကာင့္ရုပ္က ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔။ ပီးေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ကြမ္းယာ မ၀ါး တဲ့ေကာင္ . . .။ ငါတို႔အလုပ္က ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတာ ဆိုေတာ့ မင္းလို ကြမ္းၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္နဲ႔ မလြယ္ဘူးလို႔ေတာင္ ဒီေကာင္ ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိေသး။

ခုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္က လက္ထဲမွာ ကြမ္းယာထုပ္နဲ႔ ပါးစပ္က ကြမ္းတၿမံဳ႔ၿမံဳ႔နဲ႕။

သူ႔ေဘးမွာ ပါလာတဲ့သူက မ်က္ႏွာျဖဴ တစ္ေယာက္။ သူ႔အထက္အရာရွိ မစၥတာ " ဗီရိုးလက္" ဆိုပဲ။

မ်က္ႏွာျဖဴက ျမန္မာစကားေရလည္ ေျပာတတ္သဗ်။

က်ေနာ္က ကြမ္းယာ ထုပ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ သူက ေမးေငါ့ျပီး " စပ္ၾကား " တဲ့။

က်ေနာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ ၾကည့္မိေတာ့
အားပါးပါး . . . ဗီရိုးလက္ ႀကီးကလည္း ကြမ္းတၿမံဳ႔ၿမံဳ႔ နဲပါလား ဟရို႔။
---------------------------------------------------------------------------

ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ

ေတမိ၊ မင္းတုန္းမင္း၊ ေ၀သႏၱရာ ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

ေတမိ၊ မင္းတုန္းမင္း၊ ေ၀သႏၱရာ ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
***************************************

ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတမိမင္းသားဟာ ပုခက္ထဲအရြယ္မွာကတည္းက အရင္ေရွးဘ၀ေဟာင္းကို ျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ဇာတိႆရ ညဏ္ ရခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူ အရင္ ဘ၀တစ္ခုမွာ ရွင္ ဘုရင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရတဲ့ ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္ေလေတာ့ တိုင္းျပည္ အႏၱရာယ္ ရန္စြယ္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းျခင္း၊ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း၊ က်ဴးေက်ာ္မႈ ေဘးရန္မ်ားကို ကာကြယ္ျခင္း စသည္တို႔ကို တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားအတြက္ မျပဳ မျဖစ္ ျပဳရပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ၊ အမ်ားအတြက္ပင္ ဆိုေစကာမူ၊ ဒါေတြဟာ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ခ်ဳိးရတဲ့ အကုသိုလ္ကံေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိကံေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ အပါယ္ငရဲကို က်ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာ ေတမိမင္းသားငယ္ေလးဟာ ပုခက္တြင္းအရြယ္မွာ သိျမင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီအတြက္ သူဟာ မင္းျဖစ္မွာ အင္မတန္ေၾကာက္ရြံ႔ၿပီး ဆြံ႔အခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အေကာင္းမွန္းသိရင္ သူ မင္းျဖစ္မွာ။ မင္းျဖစ္ရင္ ဒီလို အကုသိုလ္ကံေတြက ေရွာင္လြဲဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိျမင္ခဲ့ပါတယ္။

မင္းတုန္းမင္းၾကီးကေတာ့ ရွင္ဘုရင္ အျဖစ္ ဘိသိတ္ေတာ္သြန္းခံရင္း သစၥာဆိုရတဲ့အထဲမွာ တိုင္းသူျပည္သားမွန္သမွ်တို႔အား ေသြး မထြက္ေစဘဲ ေမတၱာျဖင့္သာ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ပါမည္ လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ သစၥာ ဆိုခ်က္ကို ထည့္မဆိုပဲ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္ လို႔ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ေသြးမထြက္ေစဘဲနဲ႔ ငါ့တိုင္းျပည္ကို ငါ ဘယ္လိုထိန္းမလဲတဲ့။
ဒီေန႔ထိေတာ့လဲ ဒါက မွန္ေနတုန္းပါပဲ။

ေ၀သႏၱရာ မင္းၾကီးကေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး ပစၥယကို ကလိဂၤ တိုင္းသားေတြအား လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈနဲ႔ လွဴဒါန္း ေပးကမ္းပစ္လိုက္တဲ့အတြက္ တိုင္းျပည္က အမ်က္ရွၿပီး ၿမိဳင္ရပ္ႏွင္ခံ ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ဒီမွာ က်ေနာ္ ေကာက္ခ်က္ခ် ေျပာျပခ်င္တာက ရာဇနဲ႔ ျဗဟၼဏ ပါ။
ရာဇ ဆိုတာ မင္း (သမၼတ)၊ ျဗဟၼဏ ဆိုတာ သူေတာ္စင္ လို႔ လြယ္လြယ္မွတ္ထားၾကပါစို႔။

မင္း သမၼတ အျဖစ္နဲ႔ သူေတာ္စင္ ျဗဟၼဏ အျဖစ္ဟာ အတူယွဥ္တြဲ တည္ရွိဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ေတာင္မွ ဘ၀ တိုင္း မလုပ္ႏို္င္ပါဘူး။

မင္း သမၼတ ဟာ ကိုယ့္တိုင္းသူ ျပည္သားတို႔ေဘးအႏၱရာယ္က ကာကြယ္ေစဖို႔အတြက္ လိုအပ္လာရင္ ငါးပါး သီလလဲ ခ်ဳိးေဖာက္ရဲရပါတယ္။ လက္ကိုလဲ ေသြးစြန္းရဲရပါတယ္။ ဒါမွသာ တိုင္းသူ ျပည္သား တို႔ဘ၀သာယာ ေအးခ်မ္းမႈကို ေရွးရႈႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

သူေတာ္စင္ကေတာ့့ ကိုယ္က်င့္ သီလတရားသာလွ်င္ သူတန္ဖိုးအထားဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ သီလ တရားသာလွ်င္ သူ႕ဘ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္သီလတရားနဲ႔ ဘာကိုမွ မလဲႏိုင္ပါဘူး။

က်ေနာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားေပးဖို႔ စိုးရြံေနျခင္း အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူဟာ ပညာရွိမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ ကိုယ့္က်င့္ သီလ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိလို႔ မဟုတ္ပါ။

သူ႔ကိုယ္က်င့္ သီလ ေကာင္းလြန္းေနတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေလာင္းလ်ာ တစ္ပါးနီးနီး ကိုယ္က်င့္ သီလေကာင္းလြန္းေနပါတယ္။

သူ႕ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ယွဥ္လာလ်င္ေတာင္ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သီလတရားကို စြန္႕လႊတ္မည့္သူ မဟုတ္ပါ။ ယေန႕ဘဂၤါလီ ကိစၥေတြဟာ သက္ေသပါပဲ။

ေ၀သႏၱရာမင္းၾကီးကိုေတာ့ ဘုရားအျဖစ္ ပါရမီ ျပည့္ေစဖို႔ ဇာလီ၊ ကဏွာစိန္ တို႔ ေမာင္ႏွမ၊ မဒၵိေဒ၀ီ မိဖုရားတို႔က အရိုက္ခံ အႏွက္ခံ သူမ်ား ကၽြန္ အျဖစ္ခံ ပါရမီ ျဖည့္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလးစားဂုဏ္ယူစရာပါ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ပါရမီကို အရိုက္ခံ၊ အႏွက္ခံ ကၽြန္ အျဖစ္ခံၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႔ ဘာအေလာင္းလ်ာမွ မဟုတ္ေသးတဲ့ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါတယ္။

မတြန္႔ဆုတ္ပဲ အေမစုေနာက္ကေန ပါရမီ ျဖည့္ေပးမည့္သူမ်ားကိုေလးစားမိေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ထဲ မပါႏိုင္သမို႔ သူ႔အား အားေပးေထာက္ခံမႈကို ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ေဒၚစုမွာ ရာဇ သမၼတ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးထက္ သူေတာ္စင္ ျဗဟၼဏ စိတ္ဓါတ္တို႔ကသာ ကဲေနပါတယ္။

ပါရမီ မျဖည့္ေပးႏိုင္ေသာ သာမန္လူသား က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။

အေမစု ဟု ေခၚဆိုကာ အစဥ္တစိုက္ ပါရမီ ျဖည့္ေပးႏိုင္သူမ်ားကိုလည္း ေလးစားဂုဏ္ယူလွ်က္ . .


ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=195068977314614&set=pb.100004345385536.-2207520000.1382090162.&type=3&src=https%3A%2F%2Ffbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net%2Fhphotos-ak-prn2%2F984263_195068977314614_2141065658_n.jpg&size=705%2C345

ၾကက္သားေလး တစ္ဖတ္

ၾကက္သားေလး တစ္ဖတ္
****************
ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ထန္းေရ၀ိုင္းကေလးက တမ်ဳိးတဖံုထူးျခားလွ်က္ ရွိေနပါသည္။
ေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြကလည္း ခါတိုင္းနဲ႔ သိပ္မတူ။

တျခား ဟုတ္ရိုးလား။ မ်က္ႏွာသစ္ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြ ေရာက္ေနဟာမင့္ကိုး။

ဒါေပမယ့္ ဧည့္သည္ႏွင့္ အိမ္သည္ကလည္း ေသခ်ာၾကည့္မွသာ ကြဲသည္။ အားလံုးက အေပၚပိုင္းဗလာ ေတြႏွင့္ ေခၽြးတစ္လံုးလံုးႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။
ရိုတ လို စက္ဆီ က် ခ်င္လို႔ေတာ့မဟုတ္။ ထန္းေရ သဘာ၀ကိုက မူးလာလွ်င္ အကၤ်ီခၽြတ္ပစ္ခ်င္တာလိုလို၊ ခါးေတာင္းၾကိဳက္ခ်င္တာလိုလို ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္။

ထန္းေရမူး ကၽြဲခိုးေပၚဆိုေသာ စကားရွိသည္ႏွင့္ အညီ နဲနဲ ေရခ်ိန္ျမင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် စကား၀ိုင္းက သြက္လာသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ျမန္မာ့အေရး ကမာၻ့အေရးေတြ ျငင္းခံုၾကပါေတာ့သည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ လမ္းေတြ႔ေသာ ေခြးကိုပင္ နဲနဲေလး ထူးျခားသည္ဟု ထင္မိလွ်င္ ဓာတ္ပံုရိုက္၍ ေဖ့ဘုတ္တင္ေသာ အေလ့ ရွိသူျဖစ္သည့္ အားေလွ်ာ္စြာ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စကား၀ိုင္းမွ ေျပာခဲ့၊ ျငင္းခဲ့သည္မ်ားကို မ်ဳိသိပ္မထားႏိုင္ပဲ ေဖ့ဘုတ္ေပၚသို႔ တင္မိပါေတာ့သတည္း။

ူ---- ----- -- ----- ---- --- ---
သူငယ္ခ်င္း (၁) ။ ။

ဒီေခြးေတြက ေခြးပါးေတြဗ်...ေဒၚလာစားတယ္...။ကုလားႀကိဳက္လိုက္တယ္...။ကုလားႀကိဳက္လဲ ကိုက္တယ္..။ ကုလား အေရးကိုပဲ လုပ္တယ္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိတာကို ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ အသက္သြင္းဖို ့သူတို ့ႀကိဳးစားေနႀကတဲ့ လူလိမ္ေတြေပါ့..။

မေန ့တစ္တေန ့ကမွ ေပၚလာတဲ့ လူ ့အခြင့္အေရးဆိုတာကို ဗန္းျပတယ္.

က်ဳပ္တို ့ သမၼတအဂၤလန္ လာလဲ ေဟာင္တယ္....က်ဳပ္တို ့ အေမစု လာလဲ ေဟာင္တယ္..အဲေတာ့ ေခြးေႀကာင့္ လူေတာ့ ထိခိုက္မခံသင့္ဘူးလို ့ ထင္တယ္...
 

---- ----- -- ----- ---- --- ---
သူငယ္ခ်င္း (၂) ။ ။
ေဟ့ေကာင္ မင္းမူးတာ ေသခ်ာၿပီ။

---- ----- -- ----- ---- --- ---

သူငယ္ခ်င္း (၃) ။ ။ ဟုတ္တယ္ ေထာက္ခံတယ္ ဟု ေျပာရင္း လက္က်န္ ၾကက္သားဖတ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ကေလး တူႏွင့္ညွပ္ယူပီး ပါးစပ္ ထဲ ထည့္လိုက္ေလသည္။
---- ----- -- ----- ---- --- ---

သူငယ္ခ်င္း (၄) ။ ။
ေခြးေတြ အူ ေနတာကို သိပါလွ်က္နဲ႔ ဘာလို႔ ျပည္တြင္းက တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံေရးသမား ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ကိုလစ္ဗ်ယ္ေတြက ေရာေယာင္ လိုက္အူေပးေနရတာလဲ။ ကိုယ့္လူကိုယ္က သူ႔ဘက္သားျဖစ္ေနေတာ့ သိပ္ခက္တယ္ဗ်ာ။
---- ----- -- ----- ---- --- ---

က်ေနာ္တို႔ ထိုသို႔ ေျပာၾကဆိုၾကေသာအခါ ေျမၾကီးေပၚတြင္ တံုးလံုးလွဲလွ်က္ ထန္းေရတျမျမျဖင့္ နဂါးမင္း စည္းစိမ္ကို ခံစားလွ်က္ရွိသည့္ကိုဂ်ီးႀကိဳင္သည္ မေနႏိုင္ပဲ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ သူသည္ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနရာမွ အညာသို႔ ထန္းေရေသာက္ ျပန္လာသူ ျဖစ္သည္။

ကိုဂ်ီးႀကိဳင္ ။ ။ ရြာသားေတြ ဒါေၾကာင့္မို႔လဲ မင္းတို႔ ထန္းေရေသာက္ေနၾကရတာပဲ။
---- ----- -- ----- ---- --- ---

ကၽြႏု္ပ္ ။ ။ ဟာ . . . ဘာဆိုင္လို႔လဲဂ်။ ခင္ညားၾကီး ႏွိမ္ခ်င္တာလား။ ခြဲျခား ဆက္ဆံခ်င္တာလား။ ဒါလူ႔အခြင့္ေရး နဲ႔ မညီဘူးေနာ္။
 

---- ----- -- ----- ---- --- ---
ကိုဂ်ီးႀကိဳင္သည္ အနည္းငယ္မွ် ၿပံုးလိုက္ပီးေနာက္ ထန္းေရတခြက္ကို ခပ္ယူပီး ဆတ္ခနဲ႔ ေမာ့ ေသာက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္က်န္ ၾကက္သားဖတ္ကေလးမ်ားကို တူျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ ညွပ္ယူ၍ ပါးစပ္ထဲတြင္ ၿမံဳ့ရင္း

ကိုဂ်ီးႀကိဳင္ ။ ။
မင္းတို႔ အမ်ဳိးသားေရး သမားေတြက မင္းတို႔ အခုအျပစ္တင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြကို ေဟာဒီလို ၾကက္သားေလး တစ္ဖတ္ေတာင္ သြားေကၽြးဖူးလား။

ူ---- ----- -- ----- ---- --- ---
ကၽြႏု္ပ္။ ။ မေကၽြးဖူးဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။
ူ---- ----- -- ----- ---- --- ---

ကိုဂ်ီးႀကိဳင္ ။ ။

ဆိုင္ပါေသာ္ေကာကြာ။
ကုလားဘက္ ပင္းတယ္လို႔ မင္းတို႔ေျပာေနတဲ့
ႏိုင္ငံေရးသမားအမ်ားစုရဲ႕ ေနာက္ခံမိသားစုမွာ
စီးပြားေရးေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ဘာမွ မရွိရွာဘူး။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ လူထုက ဘယ္ေလာက္ေထာက္ခံပါတယ္ေျပာေျပာ ပိုက္ဆံ မရွိဘဲ လုပ္မရဘူးဟ။ ဘာကြန္ယက္၊ ညာကြန္ယက္ေတြ ဆိုတာကလည္း ပိုက္ဆံ အင္မတန္ကုန္သေပါ့ကြာ။
ဒီေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြ ဆက္လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ စပြန္ဆာ ယူၾကရတယ္။

စပြန္ဆာအမ်ားစုကို ဘယ္ေကာင္ေတြက ေပးေနလဲ ဆိုတာ နဲနဲေလး ေလ့လာၾကည့္ရင္ကို ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့ကြာသိကၡာ အတန္အသင့္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကေတာ့ သူတို႔ဘက္ေပၚတင္ႀကီး မပင္းေတာင္ မ်က္ႏွာေတာ့ နာသြားပီေလ။

အစကတည္းက သိကၡာ သိပ္မရွိတဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့ ေျပာကိုမေနနဲ႔။ ေပၚတင္ကို ပင္းေပးေတာ့တာေပါ့။

မီဒီယာေလာကမွာလည္း ေနရာေတြ ရေအာင္ယူထားတယ္။ ျမန္မာမီဒီယာမွာေတာ့ နဲနဲပါးပါး လက္စလက္န ရွိတဲ့ေကာင္ေတြ ကို ထည့္ေပးထားတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာကို အားစိုက္လုပ္ထားတယ္ေလ။ ေနာက္က ရန္ပံုေငြ ေတာင့္တာလဲ ပါတာေပါ့။

ဒီေတာ့ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ သူတို႔ကို အျပစ္တင္မယ့္အစား ေဟာဒီၾကက္သားဖတ္ကေလးကို သူတို႔ကို သြားေကၽြးႏိုင္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားသင့္တယ္။ အဲဒါက ပိုလက္ေတြ႔က်မယ္။

--------- ----------- ------- -------- ------------

ကိုဂ်ီးႀကိဳင္သည္ အျမည္းပန္းကန္ထဲမွ ေနာက္ဆံုးက်န္ရွိေသာ ၾကက္သားဖတ္ကေလးအား ကၽြႏု္ပ္တို႔ မ်က္ႏွာေရွ႔တြင္ေျမွာက္ျပရင္း အထက္ပါကဲ့သို႔ ေျပာဆိုလိုက္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ မစားပဲ လႊင့္ယမ္းလိုက္ေလရာ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ၀ပ္ေနေသာ နက္ေက်ာ္ မွ ၀ုန္းခနဲ ခုန္ထၿပီး ဖုန္အလိမ္းလိမ္းျဖစ္ေနေသာ ထိုၾကက္သားဖတ္ကေလးအား ၿမိန္ေရယွက္ေရ ၀ါးစားလွ်က္ရွိပါေတာ့သတည္း။


ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=209733415848170&set=pb.100004345385536.-2207520000.1382089258.&type=3&src=https%3A%2F%2Ffbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net%2Fhphotos-ak-prn1%2F69017_209733415848170_1971835762_n.jpg&size=417%2C278