ကေလး ႏွင့္ သူရဲေကာင္း

ကေလး ႏွင့္ သူရဲေကာင္း
*********************

အဲဒါ ဒို႔ေမာင္ေလးေလ၊ အသက္က (၁၄-၁၅) ၀န္းက်င္ပဲရွိေသးတယ္။ ခံယူခ်က္ျပင္းတယ္ ၈၈ အၿပီး မွာ ABSDF ေျမာက္ပိုင္း နဲ႔ လိုက္သြားတာ"

အကၤ်ီ ေရာင္းသူ ဆိုင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက နံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ 10x14 ဆိုဒ္ အရြယ္ေလာက္ရွိ ကူးစက္ကေန ထုတ္ထားတာမၾကာေသးတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ခုကို ညႊန္ျပရင္း က်ေနာ့္ကို ေျပာျပတယ္။ သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ ေဆြးေျမ့ျခင္းနဲ႔ အတူ ဂုဏ္ယူမႈ ေရာစြက္ေနတဲ့ အရိပ္ေယာင္ေတြ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရရဲ႕။

နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ပံုေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ခေလးငယ္အရြယ္သာသာ ေကာင္ေလး၊ ျဖဴစင္စြာ ၿပံဳးရယ္လို႔။
ဓာတ္ပံုေပၚမွာ စာေရးထားတာက အထက (႕႕႕႕႕)၊ ႕႕႕႕႕ ၿမိဳ႔မွ
ABSDF သူရဲေကာင္းရဲေဘာ္ ဆိုပါလား။

အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ဆက္ေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ့ဟန္က ပိုတက္ၾကြလာသာေပါ့။

" သူက ေက်ာင္းမွာ ေရွ႔ဆံုးက အလံကိုင္ေလ။ ေသနတ္ေတြခ်ိန္ထားတဲ့ ၾကားထဲကေန မေၾကက္မရြ႕ံတက္တာ။ ေရွ႔ဆံုးမွာ သူနဲ႔ ရြယ္တူ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ေလ . . (၁၄) ႏွစ္ေလာက္စီေတြပဲေပါ့။ "

အဲဒီအသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ လက္ထဲမွာ ေရြးလက္စ အကၤ်ီေတြကိုင္ရင္း ဓာတ္ပံုကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ္ဟာ လက္ထဲက အကၤ်ီေတြေတာင္ လြတ္က်မတတ္ျဖစ္သြားတယ္။

ဓာတ္ပံုထဲက ကေလးဟာ ႏုငယ္မႈ အျပစ္ကင္းမႈ အျပည့္နဲ႔ ျဖဴစင္စြာ ၿပံဳးျပေနတယ္။
ဒီကေလးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးေတြက အလံကိုင္ မေၾကာက္တမ္း ေရွ႔ဆံုးက တက္သတဲ့။
ျဖဴစင္တဲ့ မ်က္၀န္း အစံုက ရဲရဲေတာက္သတဲ့။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘ၀၊ သူ႔အသက္ရြယ္က ရဲရဲေတာက္ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ရင့္က်က္မႈ ရွိေနခဲ့လို႔လား။

စနစ္တစ္ခုဟာ မေကာင္းဘူးဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီစနစ္ကို ျဖိဳဖ်က္ဖို႔ ဒီကေလးေတြရဲ႕ လက္ေလးေတြက ႏုနယ္လြန္းလွပါတယ္ေလ။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ လက္ေတြသာ ေပါက္ျပဲလို႔ ေသြးစိမ္ရွင္ရွင္ ထြက္ရံုသာ အဖတ္တင္ခဲ့သေပါ့။

သည္ခေလးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူ၊ ဂုဏ္ယူေနမည္လား။ အလံကိုင္ေရွ႔ဆံုးကတက္သည့္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေယာက္်ားဘသား ငါ့သား သူရဲေကာင္းႀကီး လို႔မ်ား ရင္၀ယ္ပီတိ ျဖစ္ေနမိခဲ့သည္လား။ က်ေနာ္က သူ မဟုတ္ေတာ့ မသိႏိုင္။

အမ်ဳိးသမီး ႀကီးက ဆက္ေျပာျပန္သည္။ သူ႔အသံက လိႈင္းတံပိုးလို ျပင္းထန္လာသည္။

" သူေလ အေရးခင္းကာလ မၿပီးတၿပီးမွာပဲ ABSDF အဖြဲ႕ လူေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ပီးလိုက္သြားတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကို သြားရတာ။ လမ္းမွာ အႏၱရာယ္မ်ဳိးစံုနဲ႕။ သူတို႔ ျပန္တိုက္ၾကမယ္။ ဒီစနစ္ကို ရတဲ့နည္းနဲ႔ ျပန္ျဖိဳဖ်က္မယ္ဆိုပီး သြားခဲ့ၾကတာ။ ဒီၿမိဳ႕မွာက သပိတ္က လူတစ္ခ်ဳိ႕ကို ေျမလွန္ရွာဖမ္းေနတာလဲ ပါသာေပါ့။ "

သူ႔အသံက လိႈင္းလံုးႀကီးတစ္ခု၏အျမင့္ဆံုးေနရာသို႔ ေရာက္ရွိသလို ျဖစ္ၿပီးမွ တစ္ခါ ျပန္လည္ေလွ်ာက်သြားသည္။

က်ေနာ္ မေနႏိုင္ပဲ ေမးမိသည္။

" သူတို႔ေတြ စစ္တပ္နဲ႔ ျပန္ခ်လိုက္ရေသးလား အန္တီ "

ထိုအမ်ဳိးသမီးႀကီးက အေ၀းကို ေငးရင္းမွ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ဳိလိုက္ပီးေနာက္ မ်က္လႊာခ် ေခါင္းငံု႔လိုက္ရင္း ေျဖသည္။

" မတိုက္လိုက္ရဘူး။ အဲသည္ နယ္ဘက္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ၊ ခရီးလမ္းကလဲၾကမ္း၊ ရာသီဥတုဒဏ္ကလည္း မခံႏိုင္၊ ေလ့က်င့္ေရး ပင္ပန္းမႈေတြ ေရာ ဖိစီးေတာ့ အဲသည္ကိုေရာက္ပီး ေလးလေလာက္ေန ဆံုးသြားတယ္။ "

က်ေနာ့္ ရင္တစ္ခုလံုး ဟာသြားသည္။ က်ေနာ္ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ ခနဲ ပါးစပ္က ထြက္သြားသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေသာ အၾကည့္က မခ်ိတင္ကဲ အၾကည့္မ်ဳိး အျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။

သူမ က က်ေနာ့္အားၾကည့္ရင္း ေျပာရက္လိုက္တာ ဟု ေရရြတ္သည္။ က်ေနာ္ ျပန္လည္ေတာင္းပန္မိသလား၊ မေတာင္းပန္မိသလား မသဲကြဲေတာ့။

နံရံေပၚမွာေတာ့ ျဖဴစင္ အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေလးက က်ေနာ့္ ကို ၾကည့္လွ်က္ ျပံဳးေနသည္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ေလးေတြကလဲ ႏုႏုနယ္နယ္ေလးပါပဲ။

( ႏိုင္ငံေရး အရႈပ္ေထြးကိစၥမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္လည္းေကာင္း မည္သည့္ဘက္ မဆို အသက္မျပည့္ေသးသူ ကေလးမ်ားပါ၀င္ျခင္းကို ဆန္႔က်င္ပါသည္။ )

----------------------------------------------------------------------------------
ကြန္းေဇာ္ အညာေျမ

စာၾကြင္း ။ ။ ျပီးခဲ့ေသာ အေရးခင္းကိစၥမ်ားတြင္ အသက္ကို ပဓာန မထား စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကေသာ အသက္မျပည့္ေသးသည့္ ခေလးမ်ားကို ေစာ္ကားလိုစိတ္ ႏွမ္းတစ္ေစ့မွ် မရွိပါ။

( ကေလးပံုေလးကိုလဲ အင္တာနက္မွ ေဒါင္းလုပ္ရယူထားၿပီး ျဖဴစင္ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးေလးတစ္ဦး ကို ၾကည့္ရႈ ခံစားႏိုင္ေစရန္သာ အဓိက ရည္ရြယ္ အသံုးျပဳထားပါသည္။ ပို႔စ္ထဲမွ ကေလးႏွင့္ ပံုထဲမွ ကေလး တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိပါ။)

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=218562588298586&set=pb.100004345385536.-2207520000.1382089246.&type=3&src=https%3A%2F%2Ffbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net%2Fhphotos-ak-prn2%2F969431_218562588298586_655906630_n.jpg&size=183%2C275